De zoektocht naar de zwarte beer op weg naar Gatlinburg

Eerst de gebruikelijke strooptocht door Walmart voor de picknick lunch. (Ze lijken steeds groter te worden naarmate we meer in het zuiden komen).

We volgen wederom de Blue Ridge Parkway. Bij Linville Falls kunnen we tussen drie wandelingen naar de watervallen kiezen. We kiezen de moeilijkste omdat we net gehoord hebben dat die de mooiste uitkijkpunten biedt. De Plunge Basin Trail bestaat uit twee delen. De ene van 0.5 mijl komt redelijk hoog bij de waterval uit en het tweede deel van 0.7 mijl komt onderin de waterval uit. De afstanden lijken ons heel goed te doen en de eerste wandeling gaat redelijk makkelijk. De waterval is geweldig en het basin waar hij in valt lijkt een vierkant zwembad.....wel een behoorlijk golfslagbad. De tweede wandeling is een heel ander verhaal en meer een klim dan een wandeling. Het zweet gutst langs onze lijven maar als we dan eindelijk het ruisen van het water horen en de eerste stroomversnellingen zien dan is het weer meer dan de moeite waard. Als we er zijn klimmen we op een rots om een tijdje te blijven kijken naar dit geweld. Het is hier prachtig. We zouden graag wat langer blijven maar we moeten de hele klim weer terug maken en we moeten ook de rest van het park nog door om de Great Smokey Mountains voor het donker te bereiken. Klam en verhit komen we weer aan bij het beginpunt. We hadden het lichtelijk onderschat maar we zijn blij dat we het gedaan hebben. 

Bij een van de uitzichtpunten waar we gestopt zijn na de lunch, stopt een auto met een ouder echtpaar. De man stapt uit en vraagt welke kant wij opgaan. We antwoorden dat we naar het zuiden afzakken. De man vertelt enthousiast dat ze vanuit het zuiden 10 minuten geleden een beer aan de kant van de weg hebben gezien en hij laat ons een foto zien van een grote zwarte beer. Oh, dat willen wij ook! Ik had bijna gevraagd of ik een foto van zijn foto mocht maken maar een beer van een ander is niet leuk ...wij willen een eigen beer..

Tja......zijn 10 min geleden en onze 10 minuten er naartoe ......zou een beer 20 minuten aan de kant van de weg blijven wachten op ons? 

We rijden zo snel mogelijk die kant op....na een kwartier moeten we tot onze teleurstelling concluderen dat de beer weer verder is gekuierd en het bij een “bijna-ontmoeting” is gebleven. 

De rest van de rit blijf ik turen tussen het groen....ik zie in elke schaduw, boomstronk en rotsblok de door ons zo gewenste zwarte beer.

We wilden graag de Blue Ridge Parkway helemaal uitrijden en dan door de Smokey Mountains naar Gatlinburg rijden maar volgens de vriendelijke parkwachter bij het Visitor Center duurt dat ruim vier uur. Aangezien het al kwart over vier is wordt dat misschien een beetje te gek. Als we nu de Blue Ridge Parkway afgaan en de snelweg nemen dan zijn we er in minder dan twee uur. We besluiten te middelen. We volgen de Blue Ridge Highway nog zo lang mogelijk en sluiten zo laat mogelijk aan op de snelweg. Dan zijn we er over ongeveer drie uur en staan ons nog een aantal heel mooie uitzichten te wachten belooft de parkwachter. Of we ook nog kans hebben op beren vragen wij hoopvol. Ja hoor, verzekert hij ons, die kans is heel groot.

Geen beer gezien maar ons hotel maakt alles goed (alsof er iets goed te maken is na deze prachtige dag). Park Vista is een mooi groot hotel in de bergen. 

Vandaag gezien; visjes bij de waterval, hagedis, hertjes, eekhoorns, vogels, vlinders, twee dode wasberen langs de kant van de weg en een “bijna beer”.

Morgen gaan we de Great Smokey Mountains gedeeltelijk verkennen. Daar struinen ongeveer 1500 beren rond......dus.