San Francisco

1 aug

We lopen om een uur of 9 's morgens via Union Square naar China Town.
Eerst ontbijten we in de 50er jaren stijl bij Lori's Diner.
Ik moet wel zeggen dat de eieren en/of de zoete broodjes me inmiddels een beetje mijn neus uitkomen. Gewoon een boterham met oude kaas zou wel even lekker zijn.
Na het ontbijt bezoeken we zoals al gezegd de Chinese wijk. De ene rimram winkel na de andere maar wel heel kleurrijk.
Via China Town komen we in de Italiaanse wijk. Hier drinken we een lekker wijntje bij Rose Pistole. Zo te zien kun je hier ook erg lekker lunchen maar dat hoeft na Lori's ontbijt nog even niet.
We komen langs een superleuk klein winkeltje waar de eigenaar chocolade truffeltjes staat te maken. We kiezen allemaal drie truffeltjes en lopen helemaal blij over zo'n leuk tentje weer naar buiten. De truffels zijn ook nog erg lekker.
De wegen gaan hier stijl omhoog en dat voelen we want het resultaat van de Panoramic Trail in Yosemite National Park heeft onze kuiten nog niet verlaten. Au, oef, kreun.
Bij Lombard street rijden de auto's heen en weer naar beneden. De weg is hier te steil om recht naar beneden te rijden met de auto. Sowieso knap hoe er hier in die steile straten van San Francisco gereden en geparkeerd wordt.
We bereiken de haven en kijken even bij het keren van de bekende Cable Car.
We eten ijs bij Ben en Jerry's (nu hoeven we zeker geen lunch meer) en
Sven maakt in de haven muziek met een straatmuzikant. Het is hier druk maar wel gezellig met al de straatverkopers en artiesten.
Bij Fishermans Wharf bekijken we bij Pier 39 de zeeleeuwen en we drinken wat voordat we met de laatste afvaart naar Alcatraz varen.
Het is mistig en koud en dat draagt wel bij aan het fantasiegevoel dat je toch hebt als je naar zo'n gevangeniseiland vaart.
Het klagende geluid van de zeemeeuwen helpt mee voor het plaatje.
Met een audiotour lopen we door de voormalige gevangenis. De geschiedenis wordt heel beeldend geschetst. Knap hoor.
Het schijnt dat het eten en de behandeling op het eiland in principe goed waren.
Het ergst was natuurlijk dat de gevangenen het vaste land goed konden zien en bij de juiste wind zelfs de mensen op de pier konden horen, maar dat ze er geen deel van konden uitmaken. In 1963 werd de gevangenis gesloten in verband met veroudering en het feit dat er geen riolering was.
Al met al geen feestje om er te verblijven. We verlaten dan ook een beetje opgelucht het steenkoude in mist gehulde eiland.
Nadat we nog even iets gegeten hebben pakken we een taxi naar het
hotel. Morgen fietsen we de Golden Gate brug over!