Everglades National Park

24 augustus 2018 - Miami Beach, Florida, Verenigde Staten

Vandaag bezoeken we de Everglades. 

Als we de brug van Miami Beach naar downtown Miami overgaan zien we links de skyline van Miami met de enorme cruiseschepen ervoor tegen een grijsblauwe achtergrond van een naderende onweersbui. Een bijna apocalyptisch plaatje. 

We brunchen eerst bij een Spaans (Cubaans/Mexicaans?) bakkertje. Bestellen doen we met handen en voeten en de drie woorden Spaans die we kennen. We krijgen uiteindelijk veel zoete broodjes. Zelf het broodje kaas had een korst met suiker en Niels zijn espresso zit tot zijn schrik boordevol suiker. Voorlopig zitten we vol. 

Uit voorzorg hebben we ons na de brunch zo ingespoten met muggenwerend spul met 25% Deet, dat we zeker weten dat alle muggen het park verlaten zodra wij uit de auto komen. Wij zullen niet gestoken worden.

Het gedeelte van het Everglades National park dat we gaan bezoeken ligt ten zuiden van Highway 41. Een tour met een airboat staat vandaag ook op ons wensenlijstje.

De buitenranden van het park zijn vlak met korte begroeiing. Verder dijkjes, een brede sloot met gele plomp waterlelies (zie je ook in Nederland) en dikke witte wolken tegen de blauwe licht. Je verwacht eerder eendjes in de sloot dan krokodillen. Op een palmboom hier en daar na, zou je kunnen denken dat je in Nederland was. 

Sven en Niels zien een doodgereden krokodil langs de kant van de Tamiami Trail liggen. Ik zit achterin dus ik heb het niet gezien en vraag of hij groot was. Volgens de jongens kon je er makkelijk een tas, jas èn schoenen van maken. 

Op dit moment zijn er ook 100 wilde Floridapanters. Elk jaar worden er ongeveer 10 aangereden. Bij Tamiami Trail is enige tijd geleden een panter aangereden. Na tien maanden verzorging werd ze weer uitgezet in het wild. Ze keerde terug naar de omgeving waar ze aangereden was en werd helaas weer aangereden. Dit keer overleefde ze het niet. Haar 9 levens waren waarschijnlijk op.

De keerzijde van de bereikbaarheid per auto van dit soort bijzondere plekken. 

Bij het Oasis Visitor Centre zien we twee krokodillen en een grote schildpad in het water liggen. Best wel indrukwekkend. Waarschuwingsborden geven aan dat je op minimaal vier meter afstand van krokodillen moet blijven en ze niet mag voeren. Wij vinden tien meter ook wel prima en waren zeker niet van plan ze te voeren. We horen dat we in deze periode in verband met het regenseizoen waarschijnlijk niet veel krokodillen zullen zien. Door de overvloed aan water liggen de krokodillen ver van de trail in de mangrovebossen. 

Maar er zijn in de staat Florida meer dan 1 miljoen krokodillen, grote kans dat we er daar een paar van zien. Toch?

We rijden bij Monroe station het Mangrove gebied in via Loop Road.

Al snel zien we een auto voor ons stilstaan en wij stoppen natuurlijk ook om te kijken waar de aandacht naar uitgaat. We zien een kleine krokodil op een boomstam boven het water lekker in de zon liggen. Voordat we een foto kunnen maken moet ik lachen om een grapje over de vraag waar zijn moeder is ...en de kleine krok glijdt zo van de boomstam het water in....weg...(mensen die mijn lach kennen weten waarom). Er zijn meer oogjes die net boven het water uitpiepen....het is een heel nest...je ziet ze denken....zouden mensen echt naar kip smaken? Maar goed, hier geen foto van een krokodil dus.

We spreken een ouder echtpaar die ook uitgestapt zijn. Ze vertellen dat ze een klein stukje verderop bij de bocht een heel grote krokodil hebben zien liggen. Hmmmmm......hebben we dat verhaal niet al eens eerder gehoord? Afijn een krokodil is waarschijnlijk wel wat “plekvaster” dan een beer. Maar je raadt het zeker al? Geen krokodil te zien.

Elke Ibis die we willen fotograferen verdwijnt ook meteen klapwiekend  het Mangrovebos in voordat we een mooie foto kunnen maken.

We gaan meter voor meter stapvoets het park door om maar geen potentieel wild te missen. Op deze manier zijn we voorlopig het park nog niet uit. Niels geeft wat meer gas met de spijtige wetenschap dat we nu het risico lopen tientallen krokodillen mis te lopen. Was de door mij weggejaagde krokodil nou echt de enige die we te zien krijgen? 

Onze ogen doen zeer van het staren (of van de Deet?) Veel boomstammen en takken die op krokodil lijken....en ja hoor....eindelijk een zelf gevonden echte krokodil! 

We verlaten Loop Road en komen weer op verharde Highway 41. Gelukkig nog net op tijd die ene krokodil gevonden en op de foto kunnen zetten. 

Onze laatste missie is een boottochtje in de Everglades. We moeten eerst de dreigende onweersbui afwachten. In het inmiddels behoorlijk warme klamme restaurantje kijken we door de beslagen ramen naar het neerstortende water. Dat gaat wel even duren. Sven houdt zich bezig met een tekening maken van mosterd en tomatenketchup. Tja, je moet wat, toch? Niels komt bemoedigend vertellen dat hij al wat blauwe gaten in de lucht ziet. We zijn inmiddels een uur aan het wachten. Heftige warmte heeft ons deze vakantie af en toe wel in de weg gezeten. Regen nog niet. Helaas lijkt de bui aan te houden en volgt de aankondiging dat er geen boten meer het water opgaan. Dit moet dus op ons wensenlijstje blijven staan. Maar goed, we troosten ons met de gedachte dat we deze vakantie zoveel hebben meegemaakt en gezien, er moet iets te wensen overblijven.

We hebben buiten de drie treinreizen en diverse taxiritjes 4910 km gereden. Morgenmiddag vliegen we van Miami via Atlanta weer naar Amsterdam. Het was een onvergetelijke vakantie. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Joke Kuijs:
    25 augustus 2018
    Wat een mooi laatste verhaal en wat lang....!! Dank je wel voor al die informatie en een heel goede reis naar huis. Wat schrijf je toch mooi en gemakkelijk, Simone! Alsof de lezer erbij was.
  2. Paula en Gerard:
    25 augustus 2018
    Ik ben het volkomen eens met de vorige spreekster!
    Kijk er naar uit om jullie gauw weer te zien. Goede reis!
    Kus
  3. Elaine Mustari:
    25 augustus 2018
    Wishing you a safe journey home Simone, Niels and Sven. It was wonderful getting to spend the time with you and Boston. And so enjoyable following your days here in the US. Until next time - Cheers! xoxo
  4. Suzanne:
    30 augustus 2018
    Ik heb genoten van je verhalen en daarmee van jullie fantastische reis, Simone! Dankjewel! X